Edebiyatçı William Saroyan'ın dostları

Bitlisli bir Ermeni ailenin çocuğu olan William Saroyan ile Ara Güler, Paris’te içinde kırık dökük eşyalar olan yazarın kendi evinde buluşuyorlar. Sonra onun dostlarını ziyaret ediyorlar, bir ayakkabı tamircisi, terzi, seyyar satıcı, piyangocu… Ara Güler, o günü “Saroyan olayları değil, bu küçük insanları merak ediyordu” diye hatırlıyor.

Cem ERCİYES/gazete duvar-29.10.2018 – Fotoğraflarda yaşayanlar


 ___________________________________________________________

İZMİR’Lİ BİR KUNDURACININ ÖYKÜSÜ

Söyleşimiz yoksul bir ailenin başarılı ve çalışkan çocuğu Özcan Tuncel’i Amerika’daki yaşamıyla örnek vatandaşlığa götüren öyküsünün bir özeti gibi.

50 eyalette yaşayan binlerce Türk arasından seçilen Tuncel’in yaşam öyküsü 1937 yılında, Alsancak’ta, 1457 Sokak’taki küçücük evlerinde başlamış.

Annesi Selanik’ten, babası Yanya’dan göçüp gelmiş İzmir’e.

Saint-Joseph Fransız Lisesi’nin arka sokağındaki 6 numaralı evde oturan,

Altın Kundura isimli dükkânı işleten ayakkabıcı Sadık Bey ve Şakire Hanım’ın tek çocukları olan Özcan Bey, elektriksiz, mangalla ısınılan, yoksul ama son derece mutlu bir yuvada yetişmiş. Alsancak’ın yarısının yangın yeri olduğu, sokakların hava gazıyla ısıtıldığı, komşuların Rum, İtalyan, Yahudi Sancar Maruflu ve Özcan Tuncel TÜRYAK tarafından 'örnek kıdemli vatandaş' olarak ödüllendirildi. İzmir’in örnek kıdemli vatandaşları Saadet Erciyas olduğu yıllarda sakin bir çocukluk geçirmiş. “Alsancak’ın yarısı yangın yeriydi. Evimizden bakıldığında Kadifekale çok rahat görünürdü” diyen Tuncel, “Çocukken yaz aylarında çalışırdık. Alsancak Stadyumu’nun karşısında Sucu Orhan’ın dükkânı vardı. Orada çalıştım, öğleden sonraları gazoz sattım. Yine Tariş çalıştığımız iş yerlerinden biriydi.

Babam ayakkabıcıydı ya, okumazsam ayakkabıcı olacağımı düşünürdüm. Ayakkabıcı olmamak için çok çalışmam ve başarılı olmam gerektiğini fark etmiştim” diye anlatıyor o yılları.

KNK dergisi 2016 Sonbahar sayısı (Konak belediyesi yayını)